چرا هنگام سقوط از ارتفاع، همه چیز را روی دور آهسته می‌بینیم؟
تاریخ انتشار: ۵ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۰۷۱۸۲۰
به گزارش سرویس وبگردی خبرگزاری صدا و سیما ، مطالعات متعددی نشان داده است که ذهن انسان و بسیاری از حیوانات در تخمین مدت زمان کوتاه بسیار قدرتمند است و همین موضوع باعث شده روانشناسان استنباط کنند که ما باید نوعی ساعت درونی داشته باشیم. یکی از نظریه‌های تاثیرگذار در مورد نحوه عملکرد ساعت درونی این است که این سیستم مانند یک سامانه ضربان ساز است که پالس‌ها را به طور مشخصی درک می‌کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اگر چه این سیستم در انسان تا حد زیادی قدرتمند عمل می‌کند، اما حقیقت موضوع این است که ساعت درونی ما هنوز از کامل بودن فاصله زیادی دارد و عوامل زیادی بر نحوه عملکرد آن تأثیر می‌گذارد. از منظر علمی، این ساعت درونی حس ذهنی ما از زمان را تحریف می‌کند. یک توضیح رایج برای پدیده فوق الذکر این است که این امر از طریق افزایش یا کاهش سرعت انتشار پالس‌ها در ذهن ما اتفاق می‌افتد.
برای درک بهتر این موضوع می‌توانیم تجربه شما از زمین خوردن را در نظر بگیریم، تجربه‌ای که بیشتر مردم آن را ترسناک می‌دانند. تحقیقات نشان می‌دهد که وقتی می‌ترسیم، سیستم ضربان ساز عصبی ما به حالت بیش فعالی وارد می شود و پالس‌ها را سریع‌تر آزاد می‌کند. این امر منجر به صدور پالس‌های بیشتری در سیستم عصبی زمان سنج ما می شود و در نتیجه تخمین بیش از حد زمان سپری شده را حس می‌کنیم.
فرض کنید از یک راه پله به پائین می‌افتید و زمان سقوط شما پنج ثانیه در دنیای واقعی است، ولی اگر پالس‌های تخمین ذهنی زمان در سیستم عصبی شما سریع‌تر عمل کند، ممکن است حس کنید که این مدت برای شما هفت ثانیه گذشته است. به عبارت دیگر، زمان در شرایط فوق طولانی‌تر از آنچه هست، به نظر می‌رسد و دقیقا به همین دلیل است که شما آن را به عنوان تجربه کند شدن گذر زمان درک می‌کنید.
برای بررسی بهتر این مساله، دانشمندان اثرات فوق را با دارو‌ها در ذهن افراد بازسازی کرده اند. در این شرایط مشخص شد محرک‌هایی که بر انگیختگی را افزایش می‌دهند منجر به تخمین بیش از حد گذر زمان می شوند، در حالی که دارو‌هایی مانند آرام بخش‌ها که برانگیختگی را کاهش می‌دهند، معمولاً منجر به دست کم گرفتن مدت زمان سپری شده می‌شوند.
ممکن است متوجه شده باشید که در فیلم‌های اکشن مانند مرد عنکبوتی، قهرمان فیلم اغلب زمان را در طول یک رویداد دراماتیک و با صحنه آهسته تجربه می‌کند. در دنیای واقعی، اما این موضوع امکان پذیر نیست و این کند شدن گذر زمان تنها یک برداشت ذهنی است و نتایج یک مطالعه در سال ۲۰۰۷ نشان داد که این فرایند در دنیای واقعی رخ نمی‌دهد. طی این مطالعه محققین توانایی داوطلبان را برای درک تصویری که به سرعت در حال حرکت بودند، آزمایش کردند. در این شرایط داوطلبان احساس کردند که زمان کند شده است، اما این احساس به آن‌ها کمکی نکرد تا تصویر را درک کنند.
منبع: sciencefocus
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: علم و فناوری ذهن انسان عملکرد مغز ساعت بیولوژیک گذر زمان افتادن ساعت درونی گذر زمان پالس ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۰۷۱۸۲۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
گام پایانی کوهنورد بروجنی برای فتح قله لوتسه
به گزارش خبرگزاری صداوسیما مرکز چهارمحال‌وبختیاری، "مصطفی احسان‌پور" کوهنورد بروجنی که از ۲۷ اسفندماه سال گذشته برای صعود به قله ۸ هزار و ۵۱۶ متری لوتسه به کشور نپال سفر کرده، پس از صعود چندباره به قله‌های آیلندپیک و کمپ دوم قله پوموری در ارتفاع ۶ هزار و ۲۰۰ متری و همچنین صعود آزمایشی تا ارتفاع ۷ هزار و ۸۰۰ متری، اکنون در انتظار مساعد شدن شرایط هوایی برای صعود نهایی به قله لوتسه است.
قله لوتسه چهارمین قله مرتفع جهان بوده که در مرز تبت (چین) و نپال قرار داشته و صعود به آن برابر با نشان طلای جهان هست.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان